Otóż już odpowiadam. Na ideone wyraźnie widać, że twoje wejście i wyjście jest nieprawidłowe. Zmienna ‘t’ oznacza ilość testów, następnie dla każdego testu zmienna ‘n’ oznacza ilość kolejnych liczb (ciąg liczb) przeznaczonych do przestawienia.

Trzecie wejście powinno wyglądać tak:
4 1 2 3 4 lub 8 1 2 3 4 5 6 7 8
Czwarte wejście zaś tak:
5 1 2 3 4 5 lub 10 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Wyjście dla trzeciego przypadku:
4 3 2 1 lub 8 7 6 5 4 3 2 1
Wyjście dla czwartego przypadku:
5 4 3 2 1 lub 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1

Więc program zwyczajnie nie realizuje swojej treści poprawnie. Pierwsza liczba na wejściu każdego zestawu określa ilość kolejnych liczb w zestawie. Problem, może również stanowić funkcja atoi, która nie zawsze realizuje swoje zadanie poprawnie. Ponadto pobierasz wejście jako string i sędzia później może zwracać błąd jeżeli w specyfikacji testu ma ustawione, że wejście powinno zawierać ‘typ liczbowy’ (to tylko przypuszczenie).

Dodatkowo:
Po pierwsze proszę uporządkuj kod (wcięcia), ponieważ mimo, że go rozumiem to czyta się go jak “Pana Tadeusza” i to po mongolsku Po drugie (przypuszczam, przepraszam jeżeli się mylę) kod niestety nie jest samodzielny. Nie mam tu na myśli średnio-zaawansowanej formy kodu (gdyż każdy jest się w stanie tego nauczyć) lecz niedpowiedni dobór środków do treści zadania. Osobiście uważam, że nie ma co wytaczać ‘armat’ przeciwko ‘prostemu problemowi’. Uwierz da się to spokojnie napisać w 20 linijkach kodu. Nie mówię, że stosowanie klas, wektorów, wskaźników i reszty dobrodziejstw języka jest złe, ale … po co?

Pozdrawiam

No cóż pierwsza liczba w zestawie nie może być ujemna, ponieważ oznaczałoby to ujemną ilość liczb w ciągu co jest hmm … trudno osiągalne jeśli chodzi o ‘0’ na początku zestawu to nie widzę przeszkód. Zwyczajnie masz wtedy pusty ciąg liczbowy i taki też zwracasz. Co do wartości już w konkretnym ciągu liczbowym to raczej dowolność.

Jak teraz patrzę na kod to mam małą wskazówkę, staraj się unikać ‘malloc’ i ‘free’ w C++. Są to pozostałości z języka C. Jak ogólnie wiadomo C++ szczyci się mianem języka obiektowago od samego początku swojego istnienia z C jest inaczej. Instrukcjie ‘malloc’ i ‘free’ mogą nie działać właściwie podczas pracy z obiektami i alokacją lub zwalnianiem pamięci dla nich. Powodem tego jest prosty fakt, że podczas ich opracowywania nie kierowano się obiktowością języka. W C++ to raczej bardziej korzysta się z ‘new’ i ‘delete’.

Ponieważ, nadal masz ten sam błąd. Napiszę inaczej albo lepiej podam typowy stdin i stdout jaki powinieneś mieć na ideone.
stdin:

6 - ilość zestawów danych
// teraz podajemy zestawy

pierwszy zestaw: 7 - ilośc liczb w ciągu liczbowym a potem kolejne liczby ciągu 1 2 3 4 5 6 7
drugi zestaw: 3 - ilośc liczb w ciągu liczbowym a potem kolejne liczby ciągu 3 2 11
trzeci zestaw: 4 - ilośc liczb w ciągu liczbowym a potem kolejne liczby ciągu 1 2 3 4 5 6 7 8 (powinny być tylko 4 liczby w ciągu a nie 8) - błąd
czwarty zestaw: 10 - ilośc liczb w ciągu liczbowym a potem kolejne liczby ciągu 5 4 3 2 1 (powinno być 10 liczb w ciągu a nie 5) - błąd
piąty zestaw: 4 - ilośc liczb w ciągu liczbowym a potem kolejne liczby ciągu -1 -2 -3 4 5 (powinny być tylko 4 liczby w ciągu a nie 5) - błąd
szósty zestaw: 10 - ilośc liczb w ciągu liczbowym a potem kolejne liczby ciągu -1 -2 -3 4 5 6 7 (powinno być 10 liczb w ciągu a nie 7) - błąd

stdout:
7 6 5 4 3 2 1
11 2 3
4 3 2 1 - a gdzie 8 7 6 5?
1 2 3 4 5
4 -3 -2 -1 - brakuje ‘5’ na początku błąd
7 6 5 4 -3 -2 -1

Zwyczajnie gubisz liczby z wejścia przez nieprawidłowe zdefiniowanie ich ilości w programie.

Nie do końca jestem przekonany czy wiesz jak działa SPOJ i sędzia. Nie wystarczy, że masz dobre wyniki na wyjściu i … ok (po co mi dobre dane wejście?). Twój tok rozumowania wygląda dla mnie tak:

Piszę aplikację do logowania na stronę banku/konto bankowe. Wprowadzam randomowe dane (hasło i login) i … zalogowałem się (nie ważne, że nie na swoje konto) ale się zalogowałem. Wniosek … program do logowania działa w 100% poprawnie.

Sędzia sprawdza wejście i wyjście, które są dla niego równie ważne. Twoje wyjście nie pokrywa się z wejściem więc program działa źle i koniec tematu. Zapewnij mu poprawne wejście i wyjście to sędzia to zaakceptuje.

Osobiste przemyślenia (bez urazy) czytasz na własną odpowiedzialność
Niestety utwierdza mnie to w przekonaniu, że kod albo nie jest samodzielny lub używasz zaawansowanej składni omijając podstawy (nie mnie to oceniać dokładnie). Dobry programista (ba nawet początkujący programista) stosuje metody i składnię dobraną do poziomu zadania - chcesz być dobrym programistą, prawda? Powiem więcej, dopóki nie siedzisz w głębokiej developerce nie wykorzystasz większości zagadnień języka. Można korzystać z wielodziedziczenia, wskaźników na wskaźniki do tablic wielowymiarowych, makrodefinicji czyli zmiennych i funkcji definiowanych w makrach, szablonów, przeciążania operatorów, operacji na rejestrach w pamięci, wyjątków, głowić się nad tym czy tu zadziała wczesne czy późne wiązanie, bawić się wielowątkowością (bo czemu nie?), odwijać stos … tylko po co? Wygląda to niestety tak jakbyś nie potrafił zmienić kodu aby wejście ‘wyglądało poprawnie’. Co jeszcze, skoro chcesz używać zaawansowanej składni to czemu nie iść w kodzie na całego zadbaj też o drobiazgi? Post in/dekrementacja są wolniejsze od prefiksowej wersji, nadal używasz malloc i free w C++, używasz funkcji ‘atoi’ gdy masz ‘stoi’, wskaźniki? może referencje byłyby lepsze?

Kod machnięty w 30-40 sekund:
Prosty kod12

Nadal (mimo wskazówek) pobierasz wejście jako string a może sędzia akceptuje na wejściu tylko typ liczbowy?

z takim talentem do gmatwania prostych rzeczy (kod dłuższy 20-30 razy dłuższy niż wymagany) zmarnujesz się jako programista - zacznij raczej pisać wielotomowe cykle powieściowe (sagi ?) lub scenariusz telenowel

Ale jeszcze nie jutro?

BTW
W zasadzie masz już to zadanie zaliczone na AC, więc może już Cię nie interesują uwagi na jego temat. W twoim kodzie trudno cokolwiek znaleźć [znaleźć błąd] . Pisanie programów w C++, używając klas jest jak najbardziej wskazane, bo właśnie między innymi w taki łatwy sposób można się tego nauczyć, programowania obiektowego z “klasą” , na prostych programach [programikach] na SPOJ’u. Jednak klasa to nie worek [na śmieci ;-)] , do którego wrzuca się wszystko, tak samo jak nie jest takim workiem funkcja, do której wrzuca się cały program, nie zależnie czy tą funkcją będzie main () czy start().

Po to właśnie, żeby się [na]uczyć {C++], ale jeżeli ktoś woli pozostać przy “starym” “gołym” dobrym C, to jego wolna wola ale niepowinien zniechęcać do tego innych. I to prawda, że do zaliczenia zadań na SPOJ’u wystarcza C, ale chyba jedynym celem nie jest tylko i wyłacznie AC?

Nie ma to żadnego znaczenia. Wejście jest plikiem tekstowym - ciąg znaków askii i program sędziujący nie interesuje się jak wejście jest wczytywane, interpretowane i przetważane przez testowany [sprawdzany] program. Liczy się tylko i ważne jest wyjście, zapisywane do pliku tekstowego, a więc znowu zwykłe proste znaki ASCII i dopiero program sędziujący robi z tego pliku odpowiedni użytek.

Nie miałem na myśli takiej formy nauki, jaką opisałeś. Może po prostu źle się wyraziłem. Miałem na myśli raczej utrwalanie i doskonalenie [na SPOJ’u] tego czego możesz i powinieneś nauczyć się w dobrej książce. Taki prosty przykład. Wiele dobrego słyszałem o pewnym języku programowania, o którym nie miałem zielonego pojęcia, a miałem blade i używałem już “na codzień” C/C++. Fajnie się czytało i wszystko było zrozumiałe na przykładch w skrypcie do nauki tego języka. Schody zaczęłyt się, gdy chciałem zastosować zdobytą wiedzę do rozwiązania nawet najmniejszego problemu na SPOJ’u. I właśnie to i tylko to miałem na myśli mówiąc o nauce programowania na SPOJ’u. Testowanie i wykorzystywanie swojej [świeżo] zdobytej wiedzy na praktycznych przykładach do ich rozwiązywania. Oczywiście nie mają one wiele wspólnego z rzeczywistością, z rzeczywistymi problemami ale od czegoś trzeba zacząć.

Nie podobało mi się i nadal nie podoba, że ktoś, kto do rozwiązywania zadań na SPOJ’u używa tylko [tu wstaw odpowiedni język, metodykę], mówi/pisze/zaleca innym czego mają używać a czego nie.

I na koniec, zacytowałeś na początku fragment kodu pytającego pisząc: “jak widzę:”. Trzeba było jeszcze przeczytać jego wyjaśnienie czemu to tak zrobił. A że jego klasa jest reklamą i przykładem jak tego nie powinno się robić to już inna sprawa, przecież dopiero się uczy i może należałoby tutaj mu pomóc, a nie pisać że ma 20 czy 30 razy [niestety to prawda] za dużo kodu Ale do tego, aby pomóc, trzeba mieć już trochę większe niż blade pojęcie o klasach czy sposobie działania samego SPOJ’a

Wg mnie na forum najbardziej może pomóc mnogość opinii i komentarzy, o ile oczywiście nie stanowią one spamu Odpowiednio ambitna jednostka przeczyta je i wyciągnie wnioski, a co najważniejsze - będzie miała świadomość, że w danej dziedzinie nie ma jednego obowiązującego komentarza załatwiającego cała sprawę

Ogólnie, to wszystko co zostało tutaj napisane jest prawdą mimo różnych opinii na ten sam temat, czyli programowanie w praktyce Ja osobiście uważam, że rozwiązanie danego zadania, powinno być dobrane do stawianego problemu. Omawiane zadanie plasuje się jako łatwe, co prawda można je rozwiazać pisząc np. klasę o 20k linijkach kodu (bo czemu nie, rozwiązań znajdzie się pewnie tyle ilu będzie programistów) tylko bedzie się to mijać z celem przynajmniej dla mnie. Ja wpadam na SPOJ nie tyle aby nauczyć się programować co pobawić się w wolnym czasie zamiast siedzieć na FB, YT czy stronach z memami. Do nauki wektorów, klas i obiektowości ogólnie bardziej wolałem i polecam zrobienie własnego projektu typu prosta gra, program użytkowy, ponieważ tam lepiej zauważymy wpływ i zastosowanie obiektowości w kodzie.

Pozdrawiam