626 Obzartuchy

*
* zajmują miejsce w pamięci przez cały czas działania programu
* jak piszesz kod to zazwyczaj używa się do tych samych konstrukcji jak for takich samych zmiennych "i" na przykład .
Teraz jak będziesz chciał użyć w pętli zmiennej globalnej to może się okazać że tejzmiennej jjuż przypisales wartość i nadpisujac ja program zacznie się dziwnie zachowywać .
* dla każdego bardziej skomplikowanego kodu praktycznie zawsze zabraknie krótkich nazw zmiennych - a wymyślanie nowych jest niepraktyczne bo już się jest przyzwyczajonym do pewnej konwencji . Jak spojrzysz na kod to od razu wiesz do czego dana zmienna jest uży a bo zawsze jej do tego używasz . Praktycznie idzie tak całe struktury tworzyć - taki kod jest później też bardziej czytelny .
* nie wiem jak sobie wyobrażasz kod z setka unikalnych nazw zmiennych .
* łatwiej też zastosować dla kodu ze zmiennymi lokalnymi metodę kopiuj w klej ( wiem że to zła praktyka - ale kto tego nie robi żeby zaoszczędzić czas )

Jeszcze raz dzięki za wskazówki. I co do mojej wizji - nic Ci nie ujmując to wydaje mi się, że rzeczywiście jej nie dostrzegłeś, bo to właśnie wskazówka od @mariusz193 pomogła mi poprawić kod.

Jeśli kogoś interesuje ja to zrobiłem tak:
1. Od liczby sekund w dobie odejmujemy kolejno w pętli czas jedzenia jednego ciastka przez obżartucha, a z każdą dekrementacją dodajemy 1 do licznika ciastek aż pozostały czas będzie mniejszy niż czas jedzenia ciastka;
2. Robimy tak z każdym obżartuchem sumując potem CAŁOŚĆ, a więc ich wszystkie zjedzone ciastka
3. Sumę dzielimy całkowicie przez liczbę ciastek w pudełku i wychodzi nam liczba potrzebnych pudełek
4. Sprawdzamy czy jest reszta - jeżeli tak, dodajemy 1 do liczby pudełek
5. Jeżeli ta reszta jest większa niż liczba ciastek w jednym pudełku (co w zasadzie nie powinno się zdarzyć, nie wiem czemu to uwzględniłem) to jeszcze raz dodajemy 1 do liczby pudełek.

I tyle. Wcześniejsza wizja była błędna ponieważ liczyłem pudełka dla każdego obżartucha osobno. Oczywiście pomijając błędy w kodzie co mogło pogarszać jego czytelność. Tak więc rzeczywiście jak mówisz to zadanie (jak pewnie wiele tutaj) można rozwiązać na kilka sposobów.

programować każdy może (co widać po poziomie prezentowanych rozwiązań zadań)

i co więcej, prawie wszyscy są przekonani, że to potrafią, a jedynie przez złośliwość sędziego nie zalicza im rozwiązań

ja zaś nie mam ani ambicji, ani ochoty uczyć kogokolwiek czegokolwiek - co powinni zrozumieć wszyscy mający nauczycielkę za żonę

trochę lepiej lub trochę gorzej...., a po otrzymaniu AC, co niektórzy natychmiast myślą, że [lepiej] i że kogokolwiek interesuje ich [dziwny] sposób uzyskania go [AC].
Chyba, że znowu nie dostrzegam wizji. A [może?] wizja ta, to niewykorzystane moce CPU-SPOJA, ktore trzeba koniecznie spożytkować na dodatkową i niepotrzebną pracę. I wizja ta jest czymś zupełnie innym, niż:

PS
Wizja przecież ta sama [jakby ktoś miał wątpliwości], ale wykonanie już nie

PS 2

Mam tylo siostrę polonistkę [nie nauczycielkę], aktualnie zajmującą się w wolnym czasie redakcją techniczną [korekta] różnych wydawnictw [nie związanych z IT], na szczęście teraz już chroni mnie bariera czasoprzestrzeni, więc tylko mogę sobie wyobrazić twoją sytuację

Widocznie kilkoma źle zrozumianymi słowami spowodowałem zagęszczenie atmosfery. W każdym razie jeszcze raz dzięki za pomoc i życzę dalszych sukcesów;)

Witam wszystkich, podpinam się pod temat. Rozwiązałem to zadanie poprawnie wysyłając ten kod:

#include <iostream>

using namespace std;

int n, m, ile;
double ile_pudelek2=0;
int suma=0, ile_pudelek=0, ile_zje=0;
int czas[10000];
int main()
{
    cin>>ile;
    for(int i=1; i<=ile; i++)
    {
        cin>>n>>m;
        for(int j=1; j<=n; j++)
        {
            cin>>czas[j];
            ile_zje=86400/czas[j];
            suma+=ile_zje;
        }
    ile_pudelek=suma/m;
    ile_pudelek2=(double)suma/m;
    if( ile_pudelek2 > ile_pudelek)
    cout<<ile_pudelek+1<<endl;
    else
    cout<<ile_pudelek<<endl;
    ile_pudelek=0;
    ile_pudelek2=0;
    suma=0;
    }


    return 0;
}

Jednak nie podobało mi się w moim kodzie to, że za każdym razem tworzy się tak duża tablica mimo, że nie jest to potrzebne i wprowadziłem do mojego kodu następującą zmianę:

#include <iostream>

using namespace std;

int n, m, ile;
double ile_pudelek2=0;
int suma=0, ile_pudelek=0, ile_zje=0;
int main()
{
    cin>>ile;
    for(int i=1; i<=ile; i++)
    {
        cin>>n>>m;

        int *czas;
        czas = new int [n];

        for(int j=1; j<=n; j++)
        {
            cin>>czas[j];
            ile_zje=86400/czas[j];
            suma+=ile_zje;
        }

        delete [] czas;

        ile_pudelek=suma/m;
        ile_pudelek2=(double)suma/m;
        if( ile_pudelek2 > ile_pudelek)
        cout<<ile_pudelek+1<<endl;
        else
        cout<<ile_pudelek<<endl;
        ile_pudelek=0;
        ile_pudelek2=0;
        suma=0;
    }


    return 0;
}

Po tej zmianie dostaje komunikat o błędzie wykonania. Niestety nie mam pojęcia co jest nie tak i zwracam się z pytaniem do was. Błąd jest pewnie trywialny, ale moje oko osoby uczącej się programować nie wychwytuje go

Pozdrawiam

hej, zrobiłem trochę testów swojego kodu i dla moich zestawów danych działał ok, niestety(w sumie to bardziej stety ) sędzia znajduje jakiś błąd, jakby ktoś był w stanie przejrzeć mój kod i znaleźć błędy to byłbym mega wdzięczny. Wybaczcie ogólnie słabą jakość kodu ale wracam do programowania po dłuuuugim czasie i dopiero przypominam sobie jak to wszystko ma wyglądać:

http://ideone.com/cSuqRL7

Chciałem użyć takiej tablicy, żeby program nie rezerwował niepotrzebnie tyle pamięci, a typu double użyłem, żeby uzyskać dokładny wynik dzielenia. Nie bardzo rozumiem Twoją radę, mógłbyś jaśniej?

sędzia zaakceptował ostatecznie program bez ingerencji w pętle, pozbyłem się tylko tablic i zastąpiłem je zmiennymi. @narbej , mógłbyś mi wytłumaczyć jaka jest różnica pomiędzy moim a twoim zapisem pętli?

@mariusz193 napisał, co powinieneś zrobić [poczytać podręcznik, literaturę]
Np:
dla N = 10
tab1 = new int[N];
tab1 jest indeksowana od zera, więc zawiera:
tab1[0],
tab1[1],
tab1[2],
tab1[3],
tab1[4],
tab1[5],
tab1[6],
tab1[7],
tab1[8],
tab1[9],
Skoro tak, to [poprawna] pętla też powinna "startować" od zera:
for (int i = 0; i < N; ++i){
.....

PS
Inna sprawa, że jak sam się przekonałeś i o czym też wspomniał @mariusz193 i wiele/kilka innych osób [w tym wątku], tablica/e są tu niepotrzebna/e ale z tablicami też można, ale należy się z nimi "zaprzyjaźnić" i nauczyć się z nimi "żyć".

PS 2
Błąd - niewielkie przekroczenie indeksu, [do tego dla bardzo małej tablicy] często nie spowoduje żadnego błędu i dlatego u Ciebie, przy normalnej kompilacji, wszystko wygląda ok, a w wynikowym programie indeksy nie są sprawdzane na przekroczenie zakresu. Na SPOJu jednak kompilacja nie jest "normalna" i dodawane jest [odpowiednia biblioteka] bardzo dokładne.sprawdzanie, czy nie wystąpiło przekroczenie indeksu.

PS 3
Dokładnie ten sam, wyżej opisany, problem występuje w obu waszych programach @grg1 i @mariusz_95

Już wszystko rozumiem, dziękuję bardzo za dokładne wytłumaczenie

Sędzia zaakceptował coś takiego - 22 linijki

https://ideone.com/bASQep33